پلی پروپیلن PP پلیمری نیمه بلورین با توزیعی یکنواخت از نواحی بلوری و بی شکل می باشد. بهترین عامل موثر در خواص فیزیکی و مکانیکی PP میزان بلورینگی و نوع ساختار آن می باشد. بسته به ساختار سلول واحد ناحیه بلورین، PP در سه شکل بلوری الفا، بتا و گاما وجود داشته و از اینرو ساختاری چند شکلی دارد. بسته به نوع افزودنیهای هسته ساز، می توان PP را در حداقل یکی از شکلهای بلورین خود ایجاد نمود. ساختار بلورین پلیمر، بر روی خواص فیزیکی و مکانیکی پلیمر بسیار موثر بوده و فرآیند پذیری محصول نهایی را تحت تاثیر خود قرار میدهد.

فرم پایدار و غالب ناحیه بلوری در زمان شکل دهی پلی پروپیلن، فرم الفا بوده که ساختاری مونو کلینیک دارد. دمای ذوب این ساختار برای Random - PP در حدوده C° ۱۵۰ می باشد. نقطه ذوب ساختارهای بلوری بتا یا هگزاگونال، بطور معول C° ۱۵- ۱۲ کمتر از نقطه ذوب ساختارهای بلوری الفا است. ساختار بلوری گاما به ندرت در PP دیده شده و از اینرو مورد بحث قرار نمی گیرد. استفاده از افزودنیهای هسته سازبتا در فرمولاسیون رزین های PP، مزایای بی همتایی برای استفاده از این رزینها در صنعت لوله های ساختمانی و زهکشی ایجاد می نمایند، که عبارتند از:

• اصلاح مقاومت در برابر ضربه
• افزایش استحکام خزشی طولانی مدت
• توانایی استفاده از لوله های با جداره نازکتر
• کاهش مصرف برق و آب در خطوط اکستروژن لوله
• افزایش مقاوت در برابر تنشهای حرارتی
• تحمل فشارهای بالا
• افزایش سرعت اکستروژن
• بهبود قابل ملاحظه در جوش پذیری